Het gejoel van het publiek was binnen in de kleedkamer goed te
horen. Uitzinnig gejuich. Liedjes. Iemand had een toeter meegenomen die klonk
als een luchtalarm. De commentator probeerde boven iedereen uit te schreeuwen,
en heel vaag kon je het gesteun en gekreun van de deelnemers aan de voorrondes horen.
Ching-Po, beter bekend als The Chinese Barbarian, hoorde het allemaal terwijl hij door de kleedkamer ijsbeerde. Nog een paar minuten... Hij had zijn rode broekje al aangetrokken en zijn assistente rende achter hem aan met een fles slaolie om de beroemde spierbundels mee in te smeren.
Ching-Po, beter bekend als The Chinese Barbarian, hoorde het allemaal terwijl hij door de kleedkamer ijsbeerde. Nog een paar minuten... Hij had zijn rode broekje al aangetrokken en zijn assistente rende achter hem aan met een fles slaolie om de beroemde spierbundels mee in te smeren.
'Mag ik met u op de foto, meneer Barbarian?' vroeg een dikke
jongeman die blijkbaar ongezien de kleedkamer was ingeglipt. Hij had een te klein t-shirt
aan met een foto van Ching-Po, waaronder de tekst 'I Will Turn You Into Instant
Noodles' stond afgedrukt.
Zonder op of om te kijken beukte Ching-Po de jongen aan de
kant.
'Fuck!' brulde hij. 'Fuuuuuuuuuuck!'
'Fuck!' brulde hij. 'Fuuuuuuuuuuck!'
Hij timmerde zichzelf op de enorme borstkas.
Hij ramde tegen een betonnen pilaar, die maar ternauwernood overeind bleef staan.
Hij trok een halve liter Brouwmeester open en goot de inhoud
over zijn vierkante hoofd.
'Fuuuuuuuuuuuuuuuck!' schreeuwde hij nogmaals.
Ching Po's assistente glimlachte stilletjes. Dit hoorde
allemaal bij de voorbereiding. Het geschreeuw, het gebeuk, het bier, het
onvriendelijke gedrag naar de fans... Als The Chinese Barbarian zich gereed
maakte voor een wedstrijd kon je maar beter niet in de weg staan.
Ze kon het weten - al bijna veertig jaar volgde ze Ching-Po.
Een lange, imposante loopbaan, geplaveid met prijzen en gekneusde ribben. Zelfs
nu hij op leeftijd begon te raken stampte hij regelmatig tegenstanders die half
zo oud als hij waren tot moes.
Wat een man.
Inmiddels was Ching-Po gaan zitten. Hij schreeuwde allerlei
onverstaanbaars en sloeg wild met zijn hammen van handen op de stoelleuningen. Razend
leek hij.
Haastig rende de assistente naar hem toe om hem met een
handdoekje wat koelte toe te wuiven.
'Gaat het, Barbarian?' vroeg ze.
'Beetje buikpijn.'
