Het einde van Boris Barovski

Als Boris Barovski je wat vraagt, dan doe je het. Als hij wil dat je poep eet, dan eet je poep. Ik heb al aardig wat mensen poep zien eten, enkel en alleen omdat Boris Barovski het zei. Volgens mij heeft hij een poep-obsessie. Ik denk dat er tijdens de Balkanoorlog een keer iets met poep is gebeurd, of misschien had Boris een moeilijke jeugd, of een moeilijk stoelgang, of is hij gewoon een verknipt persoon.

Boris Barovski is de enige dakloze van Haaksbergen. Hij zwalkt dronken over straat, scheldt mensen uit, steelt fietsen. Omdat hij zo’n angstaanjagend iemand is, doen maar weinig mensen aangifte tegen hem. Het gebeurt wel eens natuurlijk; dan verdwijnt Boris een tijdje achter slot en grendel, maar daarna komt hij terug om je het leven zuur te maken – gewoonlijk door je poep te laten eten. De politie kan er weinig aan doen.

De laatste die zich verzette was een oud mannetje uit het bejaardenhuis. Het was een gepensioneerde legerofficier, en toen Boris zijn kamertje was binnengedrongen, op zoek naar geld, was dat helemaal verkeerd gevallen. De bejaarde wist de Bosniër te overmeesteren met behulp van een machinepistool, bond hem stevig vast aan zijn rollator en belde de politie. Boris werd veroordeeld tot drie maanden cel – een zucht van verlichting ging door het dorp. De heldhaftige bejaarde, bij zijn medebewoners bekend als Rambo, werd uitvoerig geprezen, en kwam zelfs in de krant. Maar Boris zwoer wraak...

Afgelopen week kwam hij vrij. Hij toog, zo hebben de instanties inmiddels kunnen reconstrueren, onmiddelijk naar het park om een flinke lading hondenpoep te verzamelen, die hij zijn hoogbejaarde vijand wou laten eten. Tot zijn ontzetting was er echter geen spoortje ontlasting te vinden. In blinde razernij stormde Boris toen richting het bejaardentehuis, maar voordat hij er was viel hij in een diepe tankgreppel, die om het tehuis bleek te zijn gegraven. Vanuit een wachttoren werd de overdonderde Bosniër vervolgens onder vuur genomen, en toen hij wist te ontsnappen naar een nabijgelegen grasveld, als door een wonder ongeschonden, stapte hij jammerlijk op een landmijn, die een einde maakte aan zijn miserabele leven.

De 83-jarige Rambo had tijdens Boris’ gevangenschap niet stilgezeten, constateerden de politie vol bewondering. Ze besloten het er maar bij te laten. Maar hoe, zo wilden ze nog wel weten, kon het het toch dat er geen spoortje hondenpoep te vinden was? Dit cruciale onderdeel van het plan was perfect uitgevoerd – een waar kunststukje, hoewel argeloze hondenbezitters er later stennis nog wel over schopten:
http://www.volkskrant.nl/vk/nl/2664/Nieuws/article/detail/1018701/2010/08/19/Bejaarde-strooit-glasscherven-tegen-hondenoverlast.dhtml