Paulus wandelde fluitend door het bos, terwijl hij zijn kruiwagentje voor zich uit duwde. Wat een heerlijke berg eikeltjes en beukenootjes had hij verzameld! Pompiedom, tralala. Het zonnetje scheen en wierp een prachtig licht over het bospaadje waarop Paulus liep. De vogeltjes kwierelierden een vrolijk concert. De takken van de bomen ruisten zachtjes in het milde windje. En wie kwam daar aan? Het was Reintje de Vos, de beste vriend van Paulus! Wat een geluksdag. Reintje had een hengel over zijn schouders, die ging zeker vissen.
'Lekker weertje, Reintje. Ga je vissen?' vroeg Paulus.
'Ja,' zei Reintje.
Prachtig, prachtig, hoe twee oude vrienden aan een half woord genoeg hebben. Paulus keek Reintje vertederd na terwijl de vos verdween in het struikgewas. Wat een bovenste beste jongen was me dat, bromde Paulus in zijn baard. Pompiedom, tralala. En verder liep hij, met zijn piepende kruiwagentje. Het was nog een aardig eindje lopen naar het paddenstoelenhuisje waar hij woonde, samen met zijn kaboutervrouwtje en zeven blonde kabouterzonen. Wat zouden ze blij zijn als ze die kruiwagen vol lekkers zouden zien... In een kringetje zouden ze om hem heen dansen, en ze zouden hun kleine rode puntmutsjes in de lucht gooien van vreugde. Paulus ging wat sneller lopen bij deze heerlijke gedachten.
Maar ach, had hij maar wat rustiger aan gedaan! Had hij maar wat beter naar de grond gekeken! Dat is de les van dit verhaal, lieve kinderen. Want Paulus liep zó hard, dat hij helemaal niet lette op de boomwortel die een eindje uit de grond stak. Boem, daar viel hij op zijn kabouterneusje! Wat een pijn! Ja, ja, dat komt ervan. Haastige spoed is zelden goed. Nu lag hij daar, en zijn kruiwagentje was ook nog eens omgevallen. De eikeltjes en beukennootjes rolden alle kanten op.
'Godverdegodverdegodverdegodverdomme nog an toe!' brulde Paulus.
http://www.nd.nl/artikelen/2010/oktober/11/vloeken-in-bekroonde-kinderboeken
