De Congolese overheid maakt biodiversiteit en natuurbeheer een speerpunt van haar beleid; iets waar de Congolese ontwikkelingsorganisaties gretig op inspringen. Eén van de succesvolste projecten is momenteel het reddingsplan voor de Grote Grazers in het natuurgebied De Oostvaardersplassen in het afgelegen ‘Flevoland’. Een Congolese waarnemer die het straatarme gebied vorig jaar vanuit een vliegtuig verkende, sprak naderhand van een 'dieronterende situatie', waarin de Grote Grazers 'sterven als strontvliegen'.
Schokkender was nog dat de lokale bevolking zich totaal niet voor deze prachtige, bijzondere dieren leek te interesseren. Vroeger was dat wel anders. De verwoestende, maatschappijontwrichtende effecten van drank en drugs kunnen, zo beschrijft de organisatie in een vuistdik rapport, niet genoeg benadrukt worden in de teloorgang van de authentieke Nederlandse cultuur, waarin men, zoals in veel Europese samenlevingen, juist in bijzondere harmonie met de dierenwereld leefde. Grote Grazers stonden centraal in allerlei bijzondere rituelen, die nu enkel nog in treurige toeristendorpen worden opgevoerd door gedeprimeerde nep-kaasboeren, die zonder uitzondering met overgewicht kampen, veroorzaakt door een overmatige consumptie van kippenpoten.
Om geld te krijgen van de Congolese overheid moet het Grote Grazer-project duurzaam zijn, wat betrokkenheid van de lokale bevolking vereist. Capaciteitsopbouw onder de lokale bevolking en het op gang brengen van een bewustwordingsproces zijn dan ook de hoofddoelen van het Congolese miljoenenproject. Na een pilotstudie in de nabijgelegen steden Maastricht en IJmuiden werden vier Flevolandse dorpen geselecteerd voor deelname aan het project. Besloten wordt om vooral met vrouwen te werken, aangezien aangetoond is dat vrouwen zich meer bekommeren om hun leefomgeving dan mannen. De meeste Nederlandse mannen, zo beschrijft het rapport, houden zich louter bezig met het rondrijden op opgevoerde scooters en het spelen van gewelddadige computerspelletjes (in een ander succesvol project van dezelfde stichting worden overigens verantwoorde Congolese computerspellen gedistribueerd bij pakken Liga-koekjes, een lokale delicatesse).
Aanvankelijk was het de bedoeling dat de vrouwen in groepjes (aangevoerd door een lokale facilitator) de dieren maandelijks monitoren en eventueel bijvoederen. De vrouwen werkten echter niet zomaar mee, zo klaagden de Congolese managers ter plaatse. In de beginfase van het project liepen er regelmatig groepen vrouwen weg, en het dierenvoeder, bestaande uit verse biefstuk, doperwtjes en champagne, werd op grote schaal gestolen.
Om de vrouwen tegemoet te komen stelden de Congolese managers daarom in overleg met hen lijsten op van ontwikkelingsdoelen waar de vrouwen zelf mee kwamen. Met stip op nummer 1 stond de integratie van etnische minderheden. De managers boden vervolgens aan om specifiek etnische minderheden in het monitoringsproject te betrekken. Met een speciaal vervoerssysteem worden etnische minderheden nu vanuit de sloppenwijken naar de Oostvaardersplassen gereden, waar ze de Grote Grazers kunnen voederen. Een prachtig nieuw hoofdstuk in de ontwikkelingshulp vanuit de Congo.
De Nederlandse Overheid vormt echter nog immer een obstakel. Hoewel het overduidelijk is dat ze het probleem niet zelf kunnen aanpakken, hebben ze er alles aan gedaan om dit toch zo nobele project tegen te dwarsbomen. Corruptie en nepotisme vieren hoogtij in de Nederlandse ambtenarij, zo leert ook een recente studie van de Universiteit van Kinshasa. Ondanks deze tegenwerking kan de Congolese organisatie rapporteren dat ze een grote bijdrage zal leveren aan het behoud van biodiversiteit in de Nederlandse polder in een participatief bewustwordingsproces waarin de capaciteitsopbouw van etnische minderheden specifieke aandacht geniet. Dit draagt bij aan Milleniumdoel nummer 7 (duurzame ontwikkeling en biodiversiteit). Er is nog een lange weg te gaan, maar ooit gaat het goed komen in Nederland.
http://nos.nl/artikel/178886-grazers-oostvaardersplassen-geteld.html
Schokkender was nog dat de lokale bevolking zich totaal niet voor deze prachtige, bijzondere dieren leek te interesseren. Vroeger was dat wel anders. De verwoestende, maatschappijontwrichtende effecten van drank en drugs kunnen, zo beschrijft de organisatie in een vuistdik rapport, niet genoeg benadrukt worden in de teloorgang van de authentieke Nederlandse cultuur, waarin men, zoals in veel Europese samenlevingen, juist in bijzondere harmonie met de dierenwereld leefde. Grote Grazers stonden centraal in allerlei bijzondere rituelen, die nu enkel nog in treurige toeristendorpen worden opgevoerd door gedeprimeerde nep-kaasboeren, die zonder uitzondering met overgewicht kampen, veroorzaakt door een overmatige consumptie van kippenpoten.
Om geld te krijgen van de Congolese overheid moet het Grote Grazer-project duurzaam zijn, wat betrokkenheid van de lokale bevolking vereist. Capaciteitsopbouw onder de lokale bevolking en het op gang brengen van een bewustwordingsproces zijn dan ook de hoofddoelen van het Congolese miljoenenproject. Na een pilotstudie in de nabijgelegen steden Maastricht en IJmuiden werden vier Flevolandse dorpen geselecteerd voor deelname aan het project. Besloten wordt om vooral met vrouwen te werken, aangezien aangetoond is dat vrouwen zich meer bekommeren om hun leefomgeving dan mannen. De meeste Nederlandse mannen, zo beschrijft het rapport, houden zich louter bezig met het rondrijden op opgevoerde scooters en het spelen van gewelddadige computerspelletjes (in een ander succesvol project van dezelfde stichting worden overigens verantwoorde Congolese computerspellen gedistribueerd bij pakken Liga-koekjes, een lokale delicatesse).
Aanvankelijk was het de bedoeling dat de vrouwen in groepjes (aangevoerd door een lokale facilitator) de dieren maandelijks monitoren en eventueel bijvoederen. De vrouwen werkten echter niet zomaar mee, zo klaagden de Congolese managers ter plaatse. In de beginfase van het project liepen er regelmatig groepen vrouwen weg, en het dierenvoeder, bestaande uit verse biefstuk, doperwtjes en champagne, werd op grote schaal gestolen.
Om de vrouwen tegemoet te komen stelden de Congolese managers daarom in overleg met hen lijsten op van ontwikkelingsdoelen waar de vrouwen zelf mee kwamen. Met stip op nummer 1 stond de integratie van etnische minderheden. De managers boden vervolgens aan om specifiek etnische minderheden in het monitoringsproject te betrekken. Met een speciaal vervoerssysteem worden etnische minderheden nu vanuit de sloppenwijken naar de Oostvaardersplassen gereden, waar ze de Grote Grazers kunnen voederen. Een prachtig nieuw hoofdstuk in de ontwikkelingshulp vanuit de Congo.
De Nederlandse Overheid vormt echter nog immer een obstakel. Hoewel het overduidelijk is dat ze het probleem niet zelf kunnen aanpakken, hebben ze er alles aan gedaan om dit toch zo nobele project tegen te dwarsbomen. Corruptie en nepotisme vieren hoogtij in de Nederlandse ambtenarij, zo leert ook een recente studie van de Universiteit van Kinshasa. Ondanks deze tegenwerking kan de Congolese organisatie rapporteren dat ze een grote bijdrage zal leveren aan het behoud van biodiversiteit in de Nederlandse polder in een participatief bewustwordingsproces waarin de capaciteitsopbouw van etnische minderheden specifieke aandacht geniet. Dit draagt bij aan Milleniumdoel nummer 7 (duurzame ontwikkeling en biodiversiteit). Er is nog een lange weg te gaan, maar ooit gaat het goed komen in Nederland.
http://nos.nl/artikel/178886-grazers-oostvaardersplassen-geteld.html
(mede geschreven door Annemarie)
